Başkalarına gösterdiğin şefkat ve yardım daima sana geri döner. Başkalarına verdiğin sevgiyi, şefkati olumlu düşünce ve duyguları önce sen hissedersin. Bu yüzden verdiğin ne olursa olsun önce sen hissedersin. Daha ne kadar hızlı geri alabilirsin verdiğini, bir düşünsene. “Sana verdiğim sevgi ikinci el, çünkü önce ben hissediyorum” diyordu bir kartta. Aynen öyle.
“Hep veriyorum veriyorum, hiç almıyorum. Kimse bana bir şey vermiyor” diye şikayet ediyordu bir kadın. “Hep başkalarına yardım ediyorum, ama beni sömürüyorlar” diye şikayet ediyordu bir adam. Bu iki insan da özden vermiyordu oysa. İyi insan desinler diye, karşılığını alsınlar diye veriyorlardı beklentiyle. İkisi de fedakar insan olarak tanımlanıyordu arkadaşları tarafından. Fedakar bir insansan, asla yeterince takdir edildiğini hissedemezsin. Doyamazsın takdire.
“Hep iyilik yapıyorum, ama kötülük buluyorum” diyordu bir başkası. Bu söylediğiyle sadece kendisini kandırıyordu. İyilik ve kötülük kavramlarını kendine yontarak tanımlıyordu. Arkadaşları tarafından bencil ve çıkarcı biri olarak tanımlanıyordu oysa. Kötülük vardır. Ama hep iyilik yaparak kötülük bulmak imkansızdır.
Dünyada hiçbir şey, söylediğin ya da yaptığın bir şeyin bir başkasının gününü aydınlattığını, hayatını kolaylaştırdığını bilmek kadar sana doyum veremez, huzur veremez. İnsanların yüzüne tebessüm kondurmaktan, yüreklerini ısıtmaktan, rahatlatmaktan daha keyifli ne olabilir? Senin kendin için de istediğin bu değil mi? Yüzünün gülmesi, yüreğinin sıcak ve rahat olması. Ver ki geri gelsin verdiğin. Kendiliğinden.
Eşine, arkadaşına, iş arkadaşına, hiç tanımadığın birine, örneğin otobüs şoförüne, iyi bir söz söyle, bir iyilik yap. Kendini iyi hissedeceksin. Bugün, birisinin yüreğini, kendi ışığınla aydınlat. Bir mum aleviyle, başka mum yakıldığında ilk mum kendi ışığından kaybetmez. Bir mum aleviyle ne çok mumlar yakabilirsin ve hala kendi mumunun ışığı yanmaya devam eder.
