Doğadaki her varlık, insan dünyasındaki her varlık, yarattığımız her kültürel eser, verilen bir şey ya da bize verilen bir şeydir. Fakat temelde her şey bir olduğu için gerçekte her şeyi bizler veriyoruz. Her an bir şeyler yaratıyoruz ve yaşamın zevki de işte budur. Ama yaratan ve daima bir şeyler veren bu “ben”, “küçük ben” değildir; bu, “büyük ben”dir. Bu, “büyük ben”in her şeyle olan birliğini fark edemiyor olsanız da, bir şey verdiğinizde kendinizi iyi hissedersiniz, çünkü o an kendinizi verdiğiniz şeyle bir hissedersiniz. Bu nedenle vermek, almaktan daha zevklidir.
Dogen-zenji, “Vermek, bağlanmamaktır”, der. Yani hiçbir şeye bağlanmamak, vermektir. Ne verildiği önemli değildir. Para ya da bir yaprak vermek fark etmez. Öğretilerden bir satır, hatta bir sözcük bile vermek olabilir. Eğer bağlanmama ruhuyla verilirse, maddi bir şey vermek ya da öğreti vermek aynı şeydir. Doğru bir tutum içinde olduğumuzda, yaptığımız ya da yarattığımız her şey bir olur.
Hıristiyanlığa göre, doğadaki her varlık, Tanrı tarafından insanlar için yaratılmış ya da insanlara verilmiş bir şeydir. Bu mükemmel bir verme düşüncesidir. Fakat eğer Tanrı’nın insanı yarattığını ve bir şekilde Tanrı’dan ayrı olduğunuzu düşünüyorsanız, O’nun tarafından verilmemiş bir şey, ayrı bir şey yaratma gücüne sahip olduğunuzu düşünmekten sorumlusunuz demektir. Örneğin durmadan uçaklar ve otobanlar yaratırız. Ama durmadan “ben yarattım, ben yarattım, ben yarattım” demeye devam ederseniz, kısa süre sonra, birçok şey yaratan “ben”in gerçekte kim olduğunu unutursunuz; kısa sürede Tanrı’yı unutursunuz. Bu, insanın yarattığı kültürün tehlikesidir. Gerçekte “büyük ben” ile yaratmak demek vermek demektir. Her şey Tanrı tarafından yaratıldığı için, önce yaratıp, ardından kendimiz için yarattığımıza sahip olamayız. Bu nokta unutulmamalıdır. Yaratmayı kimin yaptığını ve yaratışı unuttuğumuz için, maddelere bağlanır ve değerleri karşılıklı olarak değiştiririz.
Bir şeye bağlanmamak, onun nihai değerinin bilincinde olmaktır. Yaptığınız her şey, bu tür bir farkındalığın üzerinde yükselmeli ve maddi bir değerin ya da ben merkezli değer düşüncelerinin üzerinde yükselmemelidir. O zaman yaptığınız her şey gerçekten vermekten ibarettir.
