Dinleyici: Saygıda korku unsuru var mıdır?
Krishnamurti: Siz ne diyorsunuz? Öğretmeninize, anne babanıza, gurunuza saygı gösterip hizmetçinize saygısızlık ettiğinizde, sizin için önemli olmayan kimseleri tekmelerken, sizin üstünüzde olan kişilere, memurlara, politikacılara, büyük zatlara yalakalık yaptığınızda, bunda bir korku unsuru yok mudur? Büyük zatlardan, öğretmenden, müfettişten, profesörden, anne babanızdan, siyasetçiden ya da banka müdüründen bir çıkar sağlamayı umduğunuz için onlara saygı gösterirsiniz.
Fakat yoksul insanlar size ne verebilir ki? Bu yüzden yoksulları hor görürsünüz, aşağılarsınız, sokakta yanınızdan geçtiklerinde varlıklarını bile fark etmezsiniz. Onlara bakmazsınız, soğukta titrediklerini, üstü başı kirli ve aç olduklarını umursamazsınız. Ne var ki elinizde çok az şey olsa bile sempatilerini kazanmak için büyük zatlara, kalburüstü kişilere onların hepsini verirsiniz. Bunda elbette bir korku unsuru vardır, değil mi? Ama sevgi yoktur. Kalbinizde sevgiye yer açmış olsaydınız her şeyi olanlara saygı gösterdiğiniz gibi, hiçbir şeyi olmayanlara da saygı gösterirdiniz; ne varlıklı kimselerden çekinir, ne de yoksulları hakir görürdünüz. Çıkar kazanma umuduyla saygı göstermek korkunun ürünüdür. Oysa sevgide korku yoktur.
