Bir kimyager için “organik” moleküller, merkezde bir omurga vazifesi gören karbon ve onu çevreleyen hidrojen atomlarından oluşan bir molekül çeşididir. Organik moleküller bir araya gelerek çok karmaşık yapılar üretebilir. Yaşam sürecine dahil olan bu moleküllerin çoğu (yani genler, proteinler ve karbonhidratlar) aynı petrol, kömür ve plastik gibi karbon içerir. İçeriklerindeki suyu saymazsak canlı hücrelerin ağırlığının %90’ı organik bileşiklerden oluşur.
Ne var ki, son yıllarda ‘organik’ kelimesi aynı zamanda yapay gübre, pestisit, herbisit, katkı maddesi veya hormon kullanılmadan üretilen gıdalar için de sıkça kullanılan bir terime dönüşmüştür.
Günümüzde giderek artan sayıda insan organik gıdaların hem daha güvenli hem de daha besleyici olduğuna inanmaktadır; bu görüş bazı bilimsel bulgularla da desteklenmektedir. Organik üretim standartlarını belirlemek için özel sertifika örgütleri oluşturulmuştur. Hükümetler de ulusal organik düzenlemeleri gündemlerine almaktadır.
Organik besinler bugün hatırı sayılır bir çeşitlilik içinde (çoğunlukla da büyük bir fiyat farkıyla) birçok süpermarket zincirinde ve doğal gıda marketlerinde bulunmaktadır. Organik gıdaların toplam gıda satışı içindeki payı hala azdır, ama bu oran her geçen gün artmaktadır. Buna paralel olarak, zehirli madde kullanılmayan “doğal” kumaşlar, halılar, boyalar da üretilmektedir; pestisit kullanılmadan üretilen kenevir veya doğal olarak renklendirilmiş pamuk gibi iplikler de giysi yapımında kullanılmaya başlanmıştır. Bazı tüketiciler besi merkezlerinde, kümeslerde veya ağıllarda değil, doğal yaşam alanlarına benzeyen ortamlarda serbest dolaşıp beslenen sığır ve kümes hayvanı eti talep etmektedir.
Ekoloji anlayışımız geliştikçe, satın alma tercihlerimiz geleneksel endüstrileri bile daha fazla organik ürün üretmeye zorlayacaktır.
