Başlangıçta Söz vardı,
Ve Söz Tanrı’daydı,
Ve Söz Tanrı’ydı.
O, başlangıçta Tanrı’daydı.
Her şey onunla yapıldı,
Ve onsuz yapılmadı
Var olanların hiçbiri.
Onda hayat vardı,
Ve hayat insanların ışığıydı.
Ve hayat karanlıkta parlar,
Ve karanlık almadı onu.
Bir adam var oldu
Tanrı’nın gönderdiği,
Adı Yuhanna’ydı.
Tanıklığa geldi,
Işığa tanıklık etsin diye,
Ağzından duyup inansın diye herkes:
Hayır, ışığın kendisi değildi,
Ama ışığa tanıklık etmeliydi.
Işık, gerçek ışık,
Her insanı aydınlatan ışık
Gelmekteydi dünyaya.
Söz dünyada vardı
Ve dünya onunla yapıldı,
Ve dünya bilmedi onu.
Kendi evine geldi
Ve kendi evindekiler benimsediler onu.
Ama onu benimseyenlerin,
Onun adına inananların
Hepsine verdi
Tanrı çocukları olma yetkisini.
Onlar kandan doğmadılar,
Ne de beden isteminden,
Ne de insan isteminden,
Tanrı’dan doğdular.
Ve Söz beden oldu
Ve yerleşti aramıza,
Ve biz onun şanını gördük
Bir şan ki Baba’dan biricik oğluna vergi
Lütuf dolu, hakikat dolu.
Yuhanna ona tanıklık eder,
“İşte o benim dediğim,
Benden sonra gelen
Benden öne geçti,
Çünkü benden önceydi.
Onun doluluğundan aldık hepimiz
Lütuf üstüne lütuf.
