Budizm’in temel öğretisi, geçicilik ya da değişim öğretisidir. Her şeyin değişmesi, her varlık için temel gerçektir. Kimse bu gerçeği yalanlayamaz. Budizm’in tüm öğretisi, bu gerçeğin içinde yoğunlaşmıştır. Bu öğreti, hepimiz içindir. Nereye gidersek gidelim, bu öğreti doğrudur. Aynı zamanda bu öğreti, benliksizlik öğretisi olarak da adlandırılır. Her varlık durmadan değişmekte olduğu için, olduğu gibi kalan bir ben yoktur. Gerçekte her varoluşun doğası değişimden, her varlığın kendi doğasından başka bir şey değildir. Her varlık için birbirinden ayrı özel bir doğa yoktur. Bu, aynı zamanda Nirvana öğretisi olarak da adlandırılır. Hiçbir zaman sona ermeyen “her şeyin değişmekte olduğu” gerçeğini fark eder ve onun içinde kendi konumumuzu bulursak, kendimizi Nirvana’da buluruz.
Herşeyin değiştiği gerçeğini kabul etmeden, mükemmel huzuru bulamayız. Fakat ne yazık ki, gerçek olsa da, bizim için bunu kabul etmek çok güçtür. Geçicilik gerçekliğini kabul etmediğimiz için acı çekeriz. Acının nedeni ve her şeyin değiştiği öğretisi, bu nedenle bir madalyonun iki yüzüdür. Fakat öznel olarak acılarımızın nedeni geçiciliktir. Nesnel olarak bu öğreti, basitçe, her şeyin değişmekte olduğu gerçeği üzerinde yükselir. Dogen-zenji, “Sizin üzerinizde zorlayıcı bir etkisi yokmuş gibi görünen öğreti, gerçek öğreti değildir” demiştir. Öğretinin kendisi gerçektir ve kendi içinde bizi hiçbir şeye zorlamaz, fakat insani eğilimlerimiz nedeniyle öğretiyi, bizim üzerimizde güç uygulayan bir şeymiş gibi kabul ederiz. Ancak bu konuda ister iyi isterse kötü hissedin, bu gerçek vardır.
Mükemmel varoluşu, mükemmel olmayan varoluş aracılığıyla bulmalıyız. Kusurluluğun içinde mükemmelliği bulmalıyız. Bizim için tam mükemmellik, kusurluluktan farklı bir şey değildir. Sonsuz olmayan varoluş nedeniyle, sonsuzluk var olur. Budizm’de bu dünyanın dışında bir şey beklemek aykırı bir bakış açısıdır. Karşılaştığımız güçlükler, çektiğimiz acılar aracılığıyla, gerçeği bu dünyada bulmalıyız. Bu, Budizm’in temel öğretisidir. Zevk, güçlükten farklı değildir. İyi, kötüden farklı değildir. Kötü, iyidir; iyi, kötüdür. Bunlar, bir madalyonun iki yüzüdürler. Bu nedenle, aydınlanma çalışmanın içinde olmalıdır. Bu, uygulamanın ve yaşamımızın doğru olarak anlaşılmasıdır. Yani acıda zevki bulmak, geçicilik gerçeğinin tek yoludur. Bu gerçeği nasıl kabulleneceğinizi bilmeden, bu dünyada yaşayamazsınız. Ondan kaçmaya çalışsanız da bu çabanız boşuna olacaktır. Eğer her şeyin değiştiği gerçeğini kabullenmenin başka yollarının olduğunu düşünüyorsanız, bu sizin yarattığınız bir hayaldir. Bu, dünyada yaşamanın temel öğretisidir. Onunla ilgili ne hissediyor olursanız olun, onu kabul etmek zorundasınız. Bu tür bir çaba göstermek zorundasınız.
Bu nedenle güçlükleri zevk olarak kabullenebilecek kadar güçleninceye dek, bu çabayı göstermeliyiz. Eğer yeterince doğru ya da dürüst olursanız, bu gerçeği kabullenmeniz güç olmaz. Düşünce biçiminizi biraz değiştirebilirsiniz. Bu zordur, fakat zorluk her zaman aynı olmayacaktır. Bazen güç olacaktır, bazense o kadar güç olmayacaktır. Eğer acı çekiyorsanız, her şeyin değişimi öğretisinde bazı zevkler bulacaksınız. Sorunlar içinde olduğunuzda, öğretiyi kabullenmek oldukça kolaydır. Öyleyse onu diğer zamanlarda da niye kabul edemeyesiniz? Bunların ikisi aynı şeydir. Bazen ne kadar bencil olduğunuzu keşfederek kendinize gülebilirsiniz. Fakat bu öğreti hakkında ne hissediyor olursanız olun, düşünce biçiminizi değiştirmeniz ve geçicilik gerçeğini kabullenmeniz çok önemlidir.
