Derviş, Farsça bir sözdür; yoksul anlamına gelir. Tasavvuf ehli, varlıktan geçmeyi şiar edindiklerinden bu adla anılırlar; hatta bu Farsça sözden, gene Farsça kuralınca “dervişan” tarzından çoğul yapıldığı gibi Arapça kuralına gore “deravişe, Deraviş” diye de çoğul yapılır.
Derviş yerine, irade ve ihtiyarını şeyhe vermiş kişi anlamında mürid sözü de kullanılır.
Dervişlerin manevi yolculukta önderliğini yapan, terbiyelerine, tekkenin disiplinine bakan ve bu mertebeye erişmiş olan kişiye de ulu, büyük, dilek ve istek anlamlarına gelen “şeyh” ve “murad” denir. Bu sözlerin ikisi de Arapçadır.
Asıl tarikatı kurana ise Farsça ihtiyar, koca ve büyük anlamında “pir” derler. Bir tarikatten teferruat bakımından biraz ayrı bir şube kuran olursa, ona ikinci pir anlamında “pir-i sani” derler.
