Yıldızların Çocuğu Astralis veya Dervişin Şarkısı

0
328

Bir yaz sabahı dirildi gençliğim;

O gün, damarlarımdaki kanı ilk olarak

Hissettim, – Aşk

Gittikçe derinleşen heyecanlarda

Eridikçe, ben de giderek uyandım ve

Daha samimi, tüm birleşmeye duyduğum arzu

Her geçen dakika artmaya başladı.

Şehvet benim varoluşumun gücüdür.

Merkezde ben varım, ben kutsal pınarım.

Bütün özlemler coşkuyla bu pınardan coşarak taşar.

Ve aynı özlemler, şekil değiştirerek

Aynı kaynağa döner.

Siz beni tanımazsınız ama oluşumu gördünüz. –

O mutlu gecede, ben hala uyurgezer iken

Beni ilk defa gören tanıklar

Siz değil misiniz? Siz de

Heyecanlanarak tatlı bir ürpertiye kapılmadınız mı?

Çiçeklerin balına dalmış yaşıyordum.

Mis gibi kokuyordum, çiçek ise

Altın renkli sabah rüzgarında sessizce sallanıyordu.

İçinden taşan bir kaynak, sakin bir mücadele idim.

Her şey benim içimden ve üstümden akıyor

Ve sessizce beni yükseltiyordu.

O anda ilk tohum çiçeğin içine girdi,

O gece ilk öpüşmemizi hatırlayın.

Kendi sellerime coşarak geri dönüyordum –

Bir şimşek çaktı – Artık kıpırdayabiliyordum,

Çiçeğin narin damarlarını ve yapraklarını oynatabiliyordum.

Kendi kendimi oluştururken düşünceler de,

Hızla dünyada duyguları yaratıyordu.

Henüz kördüm ama açık renkli yıldızlar,

Varlığımın harikulade uzaklığında kırpışıyorlardı.

Daha hiçbir şey yakınlaşmamıştı, ben çok uzaklardan

Gelen geçmiş ve gelecek zamanların sesiydim.

Hüzün, aşk ve sezgilerden doğan,

Düşünceler uçuşuyordu,

Şehvet içimde ateşleri yakınca,

En büyük ıstıraplarla kavruldum.

Dünya ışıklı tepelerde yeşeriyor,

Peygamberin sözleri kanatlanıyor.

Artık ayrı ayrı Heinrich veya Mathilde yoktu,

İkisi tek bir ruh oldu.

Yeniden doğarak göklere yükseldim,

Dünyadaki görevim son bulmuştu,

Bu mutlu nurlanma anında,

Zaman hakkını arıyor,

Yitirdiğini geri alıyordu.

Artık yeni bir dünya doğuyor

En parlak güneş ışığı bile karanlıkta kalıyor.

Yosunlu harabeler arasında şimdi

Göreceğiz harika parlak geleceği.

Eskiden sıradan olan ne varsa

Artık garip ve harika gözüküyor bana.

Aşkın imparatorluğu kuruldu,

Fabl eğirmeye koyuldu.

Doğanın en eski oyunları başlıyor,

Herkes güçlü sözler arıyor.

Böylece doğanın büyük ruhu

Uyanıyor ve yeşertiyor sonsuzluğu.

Her şey birbirine kavuşuyor,

İnsanlar beraber doğuyor ve olgunlaşıyor.

Herkes birbiriyle karışıyor,

Çünkü artık tek bir ruh yaşıyor.

Hırsla ruhunun derinliğine bakınca

Asıl varlığını aydınlatınca

Binbir çeşit yeni düşünce uçuşacak

Yaşam bir rüya olacak ve rüyalar yaşanacak.

Bitti zannettiğiniz şeyler,

Asıl şimdi sizi bekler.

Özgür hayal gücü,

Gönlünce örecek örgüyü,

Bazen gizleyecek, bazen dünyayı önünüze serecek,

Nihayet sihirli sislere karışıp gidecek.

Hüzün ve şehvet, ölüm ve yaşam

Hep sımsıkı el ele,

En yüce aşka kendini teslim eden,

Sonsuza dek yaralı kalır yeryüzünde,

Gözümüzü büyüleyen

Bağlar acılar içinde kopunca,

En sadık kalp bile

Dönüşür zavallı bir yetime,

Beden gözyaşlarında erir,

Geniş bir mezar olur dünya,

Ürkek bir özlemle kalp

Kül olarak girer buraya.

KaynakNovalis, 'Heinrich Von Ofterdingen'
kumdakiayakizleri
Bilgeliği doğrudan yaşamak, onun hakkında bir şeyler bilmekten daha önemlidir.

Bu yazılar da ilginizi çekebilir


YORUM YAP

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz