Sufizm insanlık tarihi boyunca vardı, her yerde ve her mekanda. Allah insanları kendi yoluna sevk etmeleri için Peygamberler gönderdi. Sufizm, peygamberlerin yoludur. Büyük üstad Beyazıd Bestami (M.S. 878) der ki: “Onun tohumları (Hz.) Adem zamanında atıldı, (Hz.) Nuh zamanında filiz verdi ve (Hz.) İbrahim zamanında çiçek açtı. Üzümler (Hz.) Musa zamanında oldu ve (Hz.) İsa’nın zamanında olgunlaştı. (Hz.) Muhammed’in zamanında ise onlardan katışıksız şarap yapıldı.”
Tarihi kayıtlar, ta 1400 yıl öncesine, Peygamber Hz. Muhammed zamanına kadar gider. Temel öğretiler, Allah’ın Hz. Muhammed’e vahyettiği ve o okurken kaydedilen Allah’ın kelamı Kur’an’da yer almaktadır. Tayin edilen mürşid-i kamil Pir adı verilen, Sufi yolun özüdür.
Sonraları Sufi öğrenciler sık sık ülkelerini terk edip öğretileri yaymak için başka yerlere yerleşmiş oldukları için, asırlar boyunca değişik gruplar ortaya çıkmıştır. Bazen kardeşlik düzeni diye adlandırılan Sufizm Okulu, zamanla değişimler göstermiş, tıpkı doğduğu pınarın toprağını yararak ilerleyen su gibi, ama öz hep aynı kalmıştır. Sufizm İslam’dır; İslam’ın anlamı Allah’a teslimiyet olduğu için, Sufizm’in amacı da İlahi Sevgiliye ulaşmak için gerekli olan Allah’a teslimiyettir.
Pirler (arifler) harikulade ve ilerici ruhsal seviyeleriyle hürmet ve saygı gören öğreticiler ve esin verici modeller olarak hizmet etmişlerdir. Onların nerelerden geldiği meselesi dramatik öykülerle doludur, basit çoban ve kasaplardan Allah’ın çağrısı üzerine krallıklarını terk eden krallara kadar. Onların arasında usta sanatçılar, filozoflar, bilim adamları ve birçok velut yazar bulunmaktadır.
